Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
döşəmə — 1. 1. «Döşəmək»dən f. is. 2. is. Otağın və s. nin alt tərəfini örtən taxta, torpaq və s. Otağın döşəməsi. Torpaq döşəmə. Parket döşəmə. Kərpic döşəmə. Mərmər döşəmə. – Bu ibadətgahın zəmini, yəni döşəməsi bir neçə qatdır və dərya tərəfdən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
döşənəkli — sif. Döşənmiş, müxəlləfatla təchiz olunmuş, səliqəyə salınmış, bəzənmiş. Qoy otursun döşənəkli otaqda; Telli bir gəlinin qonağıyam mən. Aşıq Rəcəb … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
döşəməli — 1. sif. Döşəməsi olan, üstü bir şeylə döşənmiş, örtülmüş. Döşəməli ev. Daş döşəməli küçə. Taxta döşəməli eyvan. – . . Gecə idi, ev sahibinin qızı daş döşəməli xiyabanla gəlib odun anbarından odun götürmək istəyirdi. M. S. O.. Məhbuslar sement… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
döşəli — sif. Döşənmiş, fərş salınmış, müxəlləfatlı; səliqəli. Durna bacının kənddə güzəranı babat olsa da, bu cür yeni mədəni qaydada, döşəli evdə ilk dəfə yaşamağa başlayırdı. Ə. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
döşəmək — f. 1. Salmaq, sərmək, bir şeylə üstünü örtmək. <Cahangir bəy:> İldırım, sən də yapıncıları döşə yerə. . . N. V.. Tərgül qazanın altında od yandırdı, samovara köz saldı, masanın üstünə ütülənmiş ağ süfrə döşədi. Ə. Vəl.. // Yerə xalça, palaz … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
vintlənmiş — f. sif. Vintlə bərkidilmiş. Döşəməyə vintlənmiş skamya … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
məfruş — ə. döşənmiş, döşəməli, döşənəkli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
gəbə — is. Böyük xalça, xalı. Otağa gəbə döşəmək. – Biz oturduq yerə təzə döşənmiş təzə gəbələrin üstündə. C. M.. Evlərdən burovuz olaraq yığılan xalça və gəbələrlə xırman başdan başa döşənmiş idi. S. H … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kərpic — is. Düzbucaq şəklində qəliblənmiş (bişmiş və ya çiy) gildən hazırlanan tikinti materialı. Kərpic istehsalı. Kərpic kəsmək. Çiy kərpic. Bişmiş kərpic. Qırmızı kərpic. – Bu qala bizim olaydı; Kərpici qızıl olaydı; Yara qonaq gedəndə; Gecələr uzun… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
parket — <fr.> 1. Hər hansı bir həndəsi şəkil formasında döşəmə salmaq üçün işlədilən kiçik hamar taxta parçaları. 2. Belə taxtacıqlardan düzəldilmiş döşəmə. <Veysəl> nəzərlərini silinmiş parketdən ayırmadı. B. Bayramov. // Belə taxtacıqlardan … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
